Bouwvakker Rogier gaat op vakantie met zijn gezin naar Frankrijk

Start  je bouwvak vakantie met een bedrijfsbarbecue

Het is 5.00 uur. Bouwvakker Rogier checkt voor de laatste keer de remlichten van zijn aanhanger waarin een 4-persoons bungalowtent opgeslagen ligt, zwaait nog even naar zijn in het donker gehulde woning en trapt het gaspedaal verder in terwijl hij een zucht slaakt van opluchting. Zo, de bouwvak vakantie is dan nu écht begonnen. Na een jaar van hard werken in weer en wind is óók Rogier samen met zijn gezin op weg naar de camping in Frankrijk. Op zoek naar zon, zee en rust. Zijn hoofd bonst enigszins. Op de achterbank zit zijn tweeling van acht jaar met tussen hen in hun Jack Russel Mini. Ze kibbelen wat over allerlei kinderzaken: 'Wie heeft de grootste snoepzak van oma gekregen voor onderweg?' 'Wie moet de hond uitlaten bij de 1ste stop?' Dat kan iRogier er nu niet bij hebben. Gistermiddag heeft hij  op het werk een bedrijfsbarbecue gehad om de bouwvakvakantie op een leuke manier in te luiden. "Gezellig, zoals altijd. Iets te diep in het glaasje gekeken, zoals altijd. Een kater, zoals altijd!"

Op weg naar de franse kust

Rogiers vrouw maant de kinderen tot stilte en probeert met het spelletje ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet' de sfeer in de auto te verbeteren. Wonderbaarlijk lukt dat meteen. Eenmaal op de Route du Soleil sjeest Rogier plankgas over het Franse asfalt en ‘de kilometers te gaan’ slinken in een rap tempo. “Zal ik anders even rijden lieverd?”, vraagt zijn vrouw na een aantal uren van chauffeuren. Zijn vrouw, gehuld in een  vrolijk gebloemde zomerjurk, kijkt hem enigzins bezorgd aan. "Kun jij lekker een tukkie doen," vervolgt ze haar verhaal. "Nee hoor, ik blijf wel rijden, antwoord Rogier meteen." Zijn vrouw rijdt (te) langzaam én (te)onzeker Vandaar zijn snelle reactie.

Vakantie Barbecue Menu

Tegen 17.00 uur bereiken ze geheel volgens plan hun bestemming. Nadat ze online hebben ingecheckt rijden ze de camping Narbonne-plage op. “Pap stópppp… hier is onze plek, roept hun jongste kind luidkeels terwijl hij met zijn vingertje naar het oranje gekleurde houten nummerbordje in het gras wijst. ”Nummer 50?", vraag Rogier. Zijn vrouw en kind knikken instemmend van 'ja'. Rogier zet zijn aanhanger op de door hen gereserveerde plek en iedereen vliegt daarna blij de auto uit. Ze zijn er! De kinderen vertrekken meteen naar het zwembad, zijn vrouw naar de supermarkt en Rogier...? Hij bouwteen huis. Net als op alle andere dagen van het jaar. Binnen een klein uurtje staat hun riante vakantiebungalow te stralen in de zon. Klaar voor gebruik. Als zijn vrouw en kinderen terugkeren, wordt hij volop geprezen. "Snel gedaan Pap." "Hij staat er weer mooi bij." Zijn kinderen glunderen. Rogier is trots. Op zichzelf en op zijn gezin. En op Mini, die tijdens de reis waar geen eind aan leek te komen,  gediend heeft als levende troostknuffel voor het gezin. Ook haar taak zit erop voor vandaag, net alsPap's taak. Het is de komende drie weken gedaan met sjouwen, Rogier en zijn gezin mogen nu eindelijk lekker vakantie houwen en een barbecuefeestje bouwen