Ondernemer Jack en zijn gezin genieten van hun vrije zondag

Barbecue pakketten laden

Jack: Het is zondag. Letterlijk en figuurlijk. De goudgele stralen van de zon branden venijnig op mijn huid en ik besluit om me te gaan wapenen tegen de zon. Ik verdwijn naar de badkamer, pak de eerste de beste zonnebrandcrème die voorhanden is, loop weer naar buiten en begin met invetten: 'Hè, die rug blijft lastig, even mijn vrouw erbij roepen.' “Viiiiccccc... kun je even mijn achterkant doen?” Mijn vrouw staat ietwat humeurig op uit haar luie tuinstoel en grist ongeduldig de zonnebrandfles uit mijn hand en begint met smeren. “Zo goed?”, vraagt ze. “Super lieverd", antwoord ik tactisch. De dag sámen is nog lang:) Glimmend als een parel plof ik uiteindelijk neer op mijn XL-stretcher. Drankje erbij, muziekje erbij. Nu even rust. En lekker bakken. Terwijl mijn gezin zich vermaakt in het zwembad voel ik mijn oogleden zwaarder en zwaarder worden en verdwijn ik ongezien naar dromenland. Dat is niet gek ook. Vanmorgen om 5.00 uur stond ik al barbecue pakketten te laden, dan is een middagdutje wel op zijn plaats.

Wat eet je op een warme zomerdag?

"Lekker geslapen schat?" Nog enigszins loom van mijn middagslaapje kijk ik in het zwetende gezicht van mijn partner. Ze ratelt verder: "Warm hè, heb je zin in zondagse soep? Ik heb al voor je opgeschept, kijk maar." Ze priemt met haar wijsvinger naar onze houten tuintafel met bruin-wit geruit tafelzeil. Gedwee volg ik mijn vrouw en neem plaats aan de tafel waar de borden gevuld met bouillon  al staan te dampen in de brandende zon. "Even een parasol erbij pakken schat", roep ik terwijl ik op mijn slippers en met blote bast naar de garage loop. 'Waar is dat rotding nu weer? Altijd als je 'm nodig hebt is die foetsie.' Dan maar zonder. Gelukkig ben ik goed ingesmeerd en smaakt de soep beter dan ooit. Wat extra zout op zo een warme dag als vandaag doet een mens goed.

Foutje, bedankt!

Na het verorberen van de soep roept mijn dochter plotseling uit het niets: "Hey Pap, wat ben je bruin zeg, niet normaal meer! Waar heb jij je vandaag mee ingesmeerd, met modder of zo?" Ik pak de boosdoener erbij en lees het opschrift voor: Bruin zonder zon, geschikt voor elk huidtype. "Dat is mijn spraytan, het is een zelfbruiningscrème Paps", schatert dochterlief. "Die heb ik van mijn vriendinnen gekregen als verjaardagscadeau om mijn witte melkflessen enigszins toonbaar te maken." Vluchtig maakt ze met haar mobiel verschillende foto’s van mij en mijn steeds donker wordende huidskleur. "Hilarischhhh...dit moet ik ff naar de meiden appen, kunnen ze meegenieten", grapt ze verder. 'Zou het echt zo erg zijn?', denk ik bij mezelf. Ik loop naar de hal en herken inderdaad mezelf niet meer als ik in de passpiegel kijk. 'Ben ik dat? Jezus, ik lijk wel een beach boy... zóóó bruin'. Bewonderend draai ik een rondje voor de spiegel. Ijdelheid is ook mij niet vreemd. "Het misstaat me niet, toch?", mompel ik argwanend als ik weer plaatsneem aan de tuintafel. Mijn vrouw en dochter zwijgen maar kijken elkaar grinnikend aan op een voor mij herkenbare manier. Dan weet ik als man én vader genoeg. Nog even genieten van mijn mooie kleurtje en dan toch maar een douche nemen vanavond voordat ik morgen naar het werk ga haha..ha!